O Maç : Tarsus İdman Yurdu – Yeni Salihlispor

1985 – 86 sezonuydu. Türkiye 1.liginde Jupp Derwall yönetimindeki Galatasaray ile Branko Stankovic yönetimindeki Beşiktaş kıyasıya bir şampiyonluk mücadelesine girmişti. Tüm Türkiye nefesini tutmuş bu amansız yarışı izliyordu. Aynı anda bazıları da başka heyecanları yaşamaktaydı. Her zaman gölgede kalmış, o zaman günümüze nazaran çok da zor şartlarda oynanan 2.ligde Boluspor ve Tarsus İdman Yurdu takımları son haftaya şampiyonluk ümidiyle giriyordu. O dönemde Türkiye 2.ligi 3 gruptan oluşuyor ve her grubun 1.si direk olarak 1.lige yükseliyordu. Ligin sonuna gelindiğinde lider Tarsus İdman Yurdu 2.sıradaki Boluspor’un 1 puan önündeydi. Yürürlülükte olan 2 puanlık sistemde bu önemli bir avantaj sayılırdı ve bunun yanında sarı lacivertlilerin averajı da rakibinden iyi durumdaydı. Yani son hafta alınacak 1 beraberlik, Tarsus İdman Yurdu’nu şampiyon yapıp 1.lige taşıyacaktı.

Tarih 18 Mayıs 1986’ydı. Ligin son maçında rakip ligde bir iddiası bulunmayan Yeni Salihlispor’du. Maç Tarsus İdman Yurdu’nun cezası nedeniyle Isparta’da oynanacaktı. O dönemde Tarsus İdman Yurdu’nun fenomen başkanı Erkut Kuzeyman’dı ve takımın adı bir süre “Tarsus İdman Yurdu Erkutspor” olarak geçmişti. İşte bu egosu yüksek başkan, amatör kümeden aldığı takımını şimdi 1.lige taşımak üzereydi. Tarsus’un cezası nedeniyle stadı kapalıydı ve tüm şehir maçın oynanacağı Isparta’ya akmıştı adeta. Statta bir şölen havası hakimdi ve kutlamalar için son 90 dakikanın da aşılması bekleniyordu. Rakip Yeni Salihlispor için maçın tek önemi, transfer döneminde piyasa çıkacak oyuncuların kendilerini gösterme çabalarından ibaretti. Tabi bazı dedikodular da yok değildi maçtan önce. Y.Salihlispor’un yüklüce bir teşvik primi karşılığında kendini fazla sıkmayacağı, tabiri caizse “Tarsus’a yatacağı” konuşuluyordu kulaktan kulağa. Şampiyonluk adayı takımın başkan Erkut Kuzeyman olunca bunlar doğal söylentilerdi elbette.

Boluspor’daysa ümitler son derece azdı. Şehir halkı işi buraya getiren Tarsus’un buradan şampiyonluğu vereceğine inanmıyordu ve takımını son maçta Aydınspor karşında yalnız bırakmıştı.

İşte bu atmosferde ligin son dakikaları başlamıştı. İlginin odak noktası Isparta şehrindeki maçtı. Az sayıda Yeni Salihlispor seyircisi takımına destek vermek ve belki de “turistik bir seyahat” amacıyla statta yerini almıştı.

Mücadelenin ilk bölümü yoğun Tarsus ataklarıyla geçiyordu. Bakalım bu baskıya Y.Salihlispor ne kadar dayanabilecek derken Tarsus İdman Yurdu’nun golü geldi: 1 – 0. Tribünler bayram yerine dönmüş, şampiyonluk şarkıları söylenmeye başlamıştı. Öyle ya, artık 1 gol yeseler bile şampiyondular. Hem galiba Salihliler de pek sıkmıyordu, ya da güçleri zaten bu kadardı.

Maçtan bir kare

Öte yandan Boluspor sahasında Aydınspor karşısında üstün durumdaydı ama bunun o an için pek de bir önemi yoktu açıkçası. Vakit ilerliyor, karşılıklı ataklar geçen maçta eriyen her dakika Tarsus’u şampiyonluğa taşıyordu. Derken ani gelişen bir Y.Salihlispor atağına yeşil beyazlılar golü buldu: 1 – 1. Ama değişen çok da bir şey yoktu, lig tablosu hala şampiyonu Tarsus olarak göstermekteydi. Sonlara yaklaşıldığında artık kutlamalar için son hazırlıklarda yapılıyordu. Tribündeki herkes ayaktaydı. Hatta birçokları sahayı tribünlerden ayıran tellere tırmanmış, hakemin son düdüğü çalmasını bekliyordu. Ama o anda, dakikalar 89’u gösterdiğinde olmaz denilen bir şey oldu hakem Y.Salihlispor lehine bir penaltı verdi. Şimdi herkes sessizliğe bürünmüştü. Y.Salihlispor’un penaltıcısı, aynı zamanda transferin de gözde ismi Cengiz’di. Tarsuslu futbolcular Cengiz’in etrafındaydı ve alenen atmaması için yalvarıyorlardı. Ama Bursaspor tarafından da izlenen Cengiz dinler miydi? Topu 90’a gönderdi: 1 – 2. Herkes şoktaydı. Salihlisporlular bir avuç taraftarının önünde sevinirken hakem oyunu hemen başlattı. Tarsuslu oyuncu topu santradan kaleye gönderdi ama Y.Salihlispor kalecisi son anda fark ederek kaleye koştu ve yetişti.Tarsus’un umutlarını eriten bu kurtarıştan kısa bir süre sonra maçın hakemi aceleyle düdüğü çalıp maçı bitirdi ve soyunma odasına doğru koşmaya başladı. Tarsuslu futbolcular ve sahaya giren Tarsuslu taraftarlar da arkasından, fakat yetişemediler. Fakat tam da o sırada Bolu’dan gelen haber ortalığı iyice karıştırıyordu; habere göre Bolu maçı berabere bitmişti ve şampiyon bu mağlubiyete rağmen Tarsus’tu. İlginç bir nokta, bu haber stat hoparlöründen anons edilmişti. Başkan Erkut Kuzeyman omuzlardaydı, “imparator”du, “büyük başkan”dı. Ama gerçeğin anlaşılması çok uzun sürmedi. Boluspor kazanmıştı ve 1.lige yükselmişti, Tarsus 2.ligde kalmıştı. Başkan omuzlardan indiriliyor ve canını zor kurtararak stattan adeta kaçıyordu. Takımlarına güvenmeyen Bolusporlular ise skoru duyunca stada şampiyonluğu kutlamaya koşuyorlardı.

Y.Salihlisporlu Cengiz

Maçtan sonra Isparta karıştı. Şampiyonluğu son dakikada kaçıran Tarsuslular çılgına dönmüştü. Polisin “dur yoksa vururum!” uyarısına genç bir taraftar, gömleğinin önünü yırtarcasına açarak “Vur ağabey, ben zaten ölmüşüm!” şeklinde cevap veriyordu. Kendilerini şampiyonluktan eden Salihlililer hedefteydi. Olayların tanığı bir Salihlisporlu’nun anlattığına göre bir grup Tarsuslu’dan kaçıp bir markete girmişlerdi, marketçi de korkuyla dükkânı kilitleyip müşterileriyle birlikte saatlerce beklemişti içerde.

Maçın bitiminde o zamanki imkânların kısıtlı olması nedeniyle yeterince haber alınamaz Salihlililerden. İlçe halkı merakla ve endişeyle taraftarlarını, takımını beklemektedir. Nihayet gecenin geç saatlerinde şehre dönen kafile ilçenin girişinde adeta bir kahraman gibi karşılanır. Etraflarında yuvarlaklar kurularak bu efsanevi maçın hikâyesi dinlenir. Bugün bile o maça gidenler bu hikâyeyi gururla, keyifle anlatırlar.

Bu maçla ilgili acı bir anekdotumuz daha var. Maalesef dönüş yolunda Tarsusları taşıyan bir otobüs kaza yapar ve bir kısımTarsuslu taraftar yaşamını yitirir.

Evet, bir sezon daha bitmiştir. Şampiyon Boluspor olmuştur. Tarsus İdman Yurdu ise o maçtan sonra uzun süre toparlanamaz. 89'da penaltıyı atan Cengiz de bir üst lige, terfi ederek 72 milyon lira karşılığında Boluspor'a transfer olur.