Çocukluğumdan beri futbol benim için apayrı bir anlam ifade ediyor. Küçük bir çocuğun ilgilenmesi gerektiğinden çok daha fazla ilgiliydim futbolla.
Evde yalnızken, dışarıda arkadaşlarımla oynadığım tek oyun futboldu. Sonradan anladım ki tamamen babam sayesindeydi bu ilgim futbola. Yoksa 5 yaşına yeni girmiş çok az çocuk hatırlar o zaman oynanan bir maçı. İşte "O Maç" adlı köşemizin ilk maçı, ta o zamanlarda 1991'in kasım ayında oynanmış ve benim hatırladığım ilk maç olan Banik Ostrava - Galatasaray maçı.
İstanbul'da oynanan ilk maç hakkında çok fazla bir bilgim yoktu, ama konuşulanlardan anladığım deplasmanda oynayacağımız bu maçı kazanmak zorunda olduğumuzdu. Akşama yaklaşan bir saatte başlamıştı maç, anne ve babası çalışan bir çocuk olarak anneannemde tek başıma izliyordum maçı. 1-0 yenik duruma düştük önce, golü yedikten sonra hatırladığım şey bir anda ağlamaya başlamam ve anneannemin o panikle içeri girip, ağlama sebebimi öğrenince "üzülme 2-1 yeneriz" demesi olmuştu. Daha sonra, Galatasaray formasıyla çok az hatırladığım Yusuf'un füzesini sanki dün gibi hatırlıyorum. Sağ çaprazdan ekranın solundaki kaleye attığı gol beni sevinçten zıplatıyordu, ama hala bir gol daha atmamız gerektiğini biliyordum. O golden kısa bir süre sonra ise penaltı kazanmıştık ve o zamanların efsane ismi Kosecki geldi topun başına, 2-1 yaptı durumu. O çocuk halimle penaltıya bakamadığımı hatırlıyorum. Sonrası ise, çocukluk efsanelerimden Hayrettin'in kalesinde devleşmesi olarak aklımda kalıyordu. 2-1 kazanmıştık maçı, sonlarına doğru yetişti babam. O zamanlar arabamız olmadığı için, babamın omuzlarında tura çıktık. 5 yaşında bir çocuk olarak hayatımın en mutlu günlerinden biriydi o gün.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder