Biz küçükken, altyapıda oynarken haftada bir gün çift kale yapardık. 12-13 yaşlarındaydık o zaman. O çift kalelerde, takımın hocası olan çalıştırıcımız, ortada dikilip konuşup dururdu. Bazen top yakınlarından geçerken dayanamaz alır ayağına, bize öğretir gibi yapıp, "işte böyle, işte bu, al ver al ver" diyip bir kaç kişiyi geçer, bir iki ver kaç yapar, en son gollük bir pas bırakırdı. Sonra da "bu yani yapacağınız" derdi. Bir Allahın kulu da, "hoca senle biz bir miyiz, sen bizim iki katımızsın" demezdi haliyle.
İşte tam olarak bunları hatırlıyorum Fernandes'i izlerken. Teşbihte hata olmazmış.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder